Φωτογραφία από την ανασκαφή του Εξαμίλιου Τείχους.
Το Εξαμίλιο Τείχος (δηλ. τείχος «έκτασης έξι μιλίων») ήταν μια αμυντικού χαρακτήρα κατασκευή κατά μήκος του Ισθμού της Κορίνθου, από τον Σαρωνικό στον Κορινθιακό Κόλπο.
Κτίστηκε στις αρχές του 5ου αιώνα μ.Χ. για να προστατέψει την Πελοπόννησο από βαρβαρικές επιδρομές από το βορρά. Το Εξαμίλιο ήταν ένα τεραστίων διαστάσεων αρχιτεκτονικό και στρατιωτικό εγχείρημα. Είχε περίπου 8χλμ μήκος, 3μ. πλάτος και 7-8μ. ύψος με πάνω από 100 πύργους κατά μήκος της γραμμής άμυνάς του.
Το Τείχος εκτείνεται κατά μήκος μιας κορυφογραμμής στα βόρεια του Ιερού του Ποσειδώνα και συχνά χρησιμοποιεί αρχαίο υλικό σε δεύτερη χρήση. Κοντά στο αρχαίο ιερό κατασκευάστηκε ένα φρούριο για την οχύρωση του οποίου χρησιμοποιήθηκε υλικό από τα ερειπωμένα αρχαία οικοδομήματα (συμπεριλαμβανομένου του Ναού του Ποσειδώνα και των Ρωμαϊκών Λουτρών).
Το Εξαμίλιο Τείχος ανακατασκευάστηκε πολλές φορές και ιδιαίτερα στα χρόνια των αυτοκρατόρων Ιουστινιανού (527-65) και Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου (1415). Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453), οι Βενετοί προσπάθησαν να ανακατασκευάσουν το Τείχος και να το χρησιμοποιήσουν για την άμυνα της Πελοποννήσου κατά των Οθωμανών Τούρκων, αλλά το τεράστιο κόστος του εγχειρήματος απέτρεψε την επίτευξη του σκοπού τους.
Το οχυρωματικό αυτό έργο εξυπηρέτησε για αιώνες πρακτικές και αμυντικές ανάγκες και αναφέρθηκε σε μύθους και ιστορίες που απηχούν τις ελπίδες και τις προσδοκίες του ελληνικού λαού από τη βυζαντινή περίοδο και εξής. Ένας αρκετά μεγάλος οικισμός αναπτύχθηκε εντός και τριγύρω από το Τείχος τα χρόνια του Μεσαίωνα και συνέχισε να υπάρχει μέχρι και το την τελική εγκατάλειψη του Εξαμίλιου, γύρω στο 1715.