«Ο ΤΟΡΠΙΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ» αφίσα φιλοτεχνημένη απο το Σωτήρη Χαρίδημο, σε χαρτί με ακρυλικά.
Στον τορπιλισμό της Έλλης το πλοίο είχε κατασκευαστεί με τέτοιον τρόπο ώστε να τσακίζει στην μέση και να παίρνει κλίση.
Ένας βοηθός φυσούσε μέσα σε μια σωλήνα για να παράγει τον ήχο του σφυρίγματος της τορπίλης. Ο κρότος της έκρηξης παραγόταν με την ρίψη βαρελότου μέσα στην σκηνή ενώ το οπτικό εφε της έκρηξης επιτυγχανόταν με την καύση χειροποίητου καπνογόνου κόκκινου χρώματος (όπως τα καπνογόνα των γηπέδων περίπου), οι ναύτες του πλοίου ήταν φιγούρες πολύ μικρότερης κλίμακας λόγω της απόστασης και την στιγμή της έκρηξης πηδούσαν στην θάλασσα.
Μετά την κατοχή ο Χρήστος Χαρίδημος και άλλοι καραγκιοζοπαίχτες δημιούργησαν έργα με θέματα από την κατοχή και την αντίσταση.
Ο Χρήστος Χαρίδημος δημιούργησε αρκετές τέτοιες παραστάσεις και κάποιες από αυτές παίζονται μέχρι σήμερα. Μερικες από αυτές ήταν “Μονομαχία μέχρι θανάτου “, “ο καταδότης της γκεστάπο”, “ο τορπιλισμός της Έλλης “, “ο βομβαρδισμός του Πειραιά” κ.α.
Τον βομβαρδισμό του Πειραιά τον έζησε ο ίδιος και μάλιστα την ώρα εκείνη ετοιμαζόταν να ξεκινήσει μια παράσταση σε ένα κινηματοθέατρο στον Πειραιά. Μια βόμβα κατάστρεψε τη σκηνή στο θέατρο ΕΡΜΗΣ που στη συνεχεία ανακατασκευάστηκε. Απο τότε η παράσταση “ο βομβαρδισμός του Πειραιά” συγκαταλέγεται στις παραστάσεις που θεωρούνται “υπερπαραγωγές”, παιζόταν σε 2 βραδιά και είχε πλήθος από οπτικά και ηχητικά εφε. Σε αυτό βοηθούσε το μέγεθος και η δυνατότητες της σκηνής του θεάτρου (αυτόματη αλλαγή σκηνικών κτλ).
Ένας βοηθός του Χαρίδημου εκείνης της εποχής αναφέρει πως αυτά τα 2 βράδια όταν τελείωνε η παράσταση οι Πειραιώτες θεατές ήταν τόσο συγκινημενοι που δεν μπορούσαν να σηκωθούν από τις καρέκλες να φύγουν από το θέατρο…