Ο δέκτης υπερανάδρασης ο οποίος χρησιμοποιείται για τη λήψη των βραχέων κυμάτων αντικατέστησε τον (αυτώδυνο) δέκτη ανάδρασης ο οποίος με τη σειρά του είχε αντικαταστήσει τους πρώτους ραδιοδέκτες που ήταν με λυχνίες, είχαν όμως ελαττώματα με κυριότερο η χαμηλή του ευαισθησία (ο δέκτης ήταν ικανός να λαμβάνει ραδιοσήματα μικρής έντασης) και η χαμηλή ικανότητα επιλογής (δεν ήταν δυνατός ο διαχωρισμός δύο ραδιοσημάτων των οποίων οι συχνότητες ή τα μήκη κύματος ήταν γειτονικά). Οι διάφορες συχνότητες άλλαζαν με την αλλαγή των πηνίων.
Τελικά, επιβλήθηκε ο λεγόμενος υπερετερώδυνος δέκτης, ο οποίος χρησιμοποιείται παγκοσμίως για τη λήψη μακρών, μεσαίων και βραχέων κυμάτων.
Ιστορία Ραδιοφώνου
1924 : Υπολογίζεται ότι χρησιμοποιούνται πάνω από 3 εκατομμύρια ραδιοφωνικές συσκευές στις Ηνωμένες Πολιτείες.
4 Δεκεμβρίου 1924 : Ανοίγει στο Βερολίνο ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός με το σύνθημα: «Ραδιόφωνο για όλους!». Λειτουργούν σχεδόν ταυτόχρονα οι ραδιοφωνικοί σταθμοί στη Λειψία, το Μόναχο, το Αμβούργο, τη Στουτγάρδη και μερικές άλλες.
Το 1925 ιδρύεται στη Βέρνη η Διεθνής Ένωση Ραδιοφωνίας, που τον επόμενο χρόνο εξέδωσε τον πρώτο πίνακα κατανομής των κυμάτων στα διάφορα κράτη – μέλη της Ένωσης.
Το 1926 οι ακροατές ραδιοφώνου στη Βρετανία φθάνουν στα δύο εκατομμύρια. Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι λειτουργούν 200 ραδιόφωνα, που ελλείψει ελληνικού ραδιοφωνικού σταθμού, παρακολουθούν ξένους.
1928: Διαμόρφωση συχνότητας (FΜ) – Καλύτερη ποιότητα ήχου για μετάδοση. Τη δεκαετία του ’30 οι άνθρωποι σε πολλές χώρες του κόσμου άκουγαν νέα, διασκευές μυθιστορημάτων και παραστάσεις από χιλιάδες μίλια μακριά. Το ραδιόφωνο είχε γίνει πια το πρώτο μαζικό μέσο εκπομπής.