Γέρος Κλεφταρματολός – λεπτομέρεια της δημιουργίας του Παύλου Βρέλλη.
Όπως αναφέρει ο ίδιος στον Οδηγό του Μουσείου, τα πρόσωπα τα δουλεύει πρώτα σε πηλό, με τεχνική καθαρής κλασικής γλυπτικής. Δεν τον προβλημάτιζε ιδιαίτερα αν είχε επαρκείς πηγές για το θέμα του όπως για παράδειγμα η Κυρά της Ρω σε αντίθεση με τη μορφή του Διονύσιου του Φιλόσοφου όπου είχε ελάχιστες αναφορές και στην ουσία μόνο ένα σκίτσο. Μεγάλη σημασία έδινε στην οστεολογία, τη μυολογία, τη φυσιολογία, για να πλάσει τις μορφές. Η χαρακτηρολογία, η φυσιογνωμική και η μιμική τον βοηθούσαν περισσότερο στην απόδοση των συναισθημάτων, για κάθε πρόπλασμα. Μετά δημιουργούσε ένα γύψινο «αρνητικό» καλούπι στο οποίο αργότερα χύτευε κερί. Όλα τα πρόσωπα καθώς επίσης τα χέρια και τα πόδια τα έφτιαχνε από καθαρό κερί μέλισσας. Τα κεφάλια των μορφών του είναι λεπτά και κούφια εσωτερικά, με βάρος τουλάχιστον 450 γραμμάρια το καθένα. Τα μαλλιά είναι από συνθετική τρίχα τα περισσότερα και μερικά απ’ αυτά από φυσική. Οι τρίχες είναι πάνω στο κερί καρφωμένες μία-μία, με τον ανάλογο χρωματισμό στην κατάφυση.
Τα μάτια των ομοιωμάτων είναι τα συνηθισμένα γυάλινα μάτια που πωλούν ορισμένα καταστήματα οπτικών. Τα ρούχα είναι σύγχρονα, μεταποιημένα ή παλιά κομμάτια, ρετάλια φθαρμένα, μέρη από παλιές φορεσιές κ.λπ. που αγόραζε από παλαιοπωλεία καθώς επίσης και δωρεές φίλων και γνωστών. Για τα ρούχα δούλευε πολύ μεταπλάθοντάς τα ή αποκαθιστώντας τα με προσοχή, ενώ σε κάποια, όπως για παράδειγμα στη φορεσιά του Παύλου Μελά, φίλοι του κατασκεύασαν ορισμένα μέρη που τους ζήτησε.
Αυτό που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι προνόησε να δημιουργήσει μια γκαρνταρόμπα που έχει αντίγραφα πολλών σπάνιων ρούχων ή συλλεκτικών κομματιών, τα οποία είναι κατάλληλα για την αντικατάσταση των υπαρχόντων αν ποτέ παραστεί ανάγκη.
Τα σώματα είναι από γύψο και λινάτσα, ή τζίβα, ή λινάρι ή ξυλόχορτο με σκελετό από λεπτές σιδερόβεργες τις οποίες λύγιζε ο ίδιος και έτσι έδινε στο σώμα τη στάση που ήθελε.
Πηγή: Οδηγός του Μουσείου «Παύλος Βρέλλης – Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας – Κέρινα Ομοιώματα».