Το μαρμάρινο αρχαϊκό περιρραντήριο 7ος αι. π.Χ. αποτελείται από μια μαρμάρινη λεκάνη που στηρίζεται σε ένα περίτεχνο υποστατό.
Ο Broneer αποκάλυψε πολλά τμήματα της λεκάνης και του υποστατού στους αποθέτες των συντριμμιών του Αρχαικού Ναού. Η λεκάνη που έχει διάμετρο 1,24μ. ακουμπά σε ένα δακτύλιο που στηρίζουν 4 κόρες. Κάθε κόρη πατά στην πλάτη ενός καθιστού λιονταριού και στο ένα χέρι κρατά το λουρί του ζώου, ενώ στο άλλο την ουρά του. Μεταξύ των κορών στον δακτύλιο υπάρχουν ολόγλυφες κεφαλές κριαριών. Τα μαλλιά, το πρόσωπο και τα ενδύματα των κορών φέρουν ίχνη βαφής. Οι φθαρμένες επιφάνειες του χείλους και των λαβών μαρτυρούν τη συχνή χρήση του από τους επισκέπτες του Ναού, που πιθανότατα έπλεναν τελετουργικά τα χέρια τους προτού πλησιάσουν τον σηκό του. Χρονολογικά το έργο είναι σχεδόν σύγχρονο με τον αρχαϊκό ναό, ή ελάχιστα υστερότερο.
Η απουσία πάνω του φθορών από στοιχεία της φύσης αποδεικνύει ότι το αριστούργημα αυτό βρισκόταν πάντοτε σε υπόστεγο χώρο. Μολονότι τα περιρραντήρια είναι συνήθη αναθήματα σε ναούς του 7ου π.Χ. αιώνα, το περιρραντήριο της Ισθμίας ξεχωρίζει για την πολύπλοκη σύνθεση και την καλλιτεχνική του αρτιότητα.
Μπορεί κανείς με ασφάλεια να συμπεράνει ότι ήταν ανάθημα στον Ποσειδώνα της Ισθμίας από κάποιο σημαντικό και πλούσιο πρόσωπο ή οικογένεια (ίσως των Κυψελιδών τυράννων της Κορίνθου).