Ενότητα 15: Θηβαϊκούς μυθολογικός κύκλος στη δραματική ποίηση.
Η Θήβα στη δραματική ποίηση.
Η πλούσια μυθολογική παράδοση της Θήβας είναι σήμερα γνωστή κυρίως χάρη στα έργα των Αθηναίων τραγικών ποιητών του 5ου αιώνα π.Χ., οι οποίοι μπορούσαν να της αποδίδουν δυναστικές έριδες και ολέθρια πάθη, αταίριαστα για την Αθήνα.
Οκτώ από τις σωζόμενες αρχαίες τραγωδίες έχουν ως υπόθεση θηβαϊκούς μύθους: οι Επτά επί Θήβας του Αισχύλου, η Αντιγόνη, ο Οιδίπους Τύραννος και ο Οιδίπους επί Κολωνώ του Σοφοκλή, ο Ηρακλής Μαινόμενος, οι Βάκχες, οι Ικέτιδες και οι Φοίνισσες του Ευριπίδη.
Το θέατρο αποτελούσε βασικό δημόσιο κτήριο της αρχαίας πόλης. Στη Βοιωτία έχουν διασωθεί σε καλή κατάσταση τα αρχαία θέατρα στον Ορχομενό και τη Χαιρώνεια, ενώ έχει πιστοποιηθεί η ύπαρξη θεατρικών κατασκευών και σε ιερά, όπως των Καβίρων στη Θήβα και των Μουσών στον Ελικώνα.
Στις Προθήκες 213-214 η παράσταση σε ερυθρόμορφο αγγείο, τα ειδώλια και τα προσωπεία ηθοποιών εισάγουν τον επισκέπτη στο χώρο του αρχαίου θεάτρου,
ενώ στο βάθρο 114 η ρωμαϊκή σαρκοφάγος με ανάγλυφη παράσταση της Ιφιγένειας εν Ταύροις εμπνέεται ίσως από το ομώνυμο δράμα.
Στην Προθήκη 215 εκτίθεται θεατρικό κοστούμι από σύγχρονη παράσταση τραγωδίας του θηβαϊκού κύκλου ‘‘Οιδίπους επί Κολωνώ‘‘, το οποίο παραχώρησε το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.
Συμπληρωματικά παρουσιάζεται βιντεοπροβολή με αποσπάσματα σύγχρονων παραστάσεων από τραγωδίες του θηβαϊκού κύκλου.