Λεπτομέρεια από την αναπαράσταση εργαστηρίου μαρμαροτεχνίας.
Η ανασύσταση του εργαστηρίου μαρμαροτεχνίας, όπως παρουσιάζεται εδώ περιλαμβάνει αυθεντικά αντικείμενα, προερχόμενα κυρίως από το εργαστήριο που διατηρούσε στον Πύργο της Τήνου ο μαρμαρογλύπτης Μιχάλης Κουσκουρής (1886-1971) και, εν συνεχεία, ο γιος του Γιώργος (1917-2003).
Τα εργαστήρια των μαρμαράδων ήταν απλά και συχνά μικρού μεγέθους, ανάλογα με τον διαθέσιμο οικογενειακό χώρο.
Στεγαζόνταν σε κατώγια σπιτιών και σε ισόγεια μαγαζιά, κάποτε όμως- προκειμένου, μάλιστα, για μεμονωμένους μαστόρους- αρκούσε και ένα βοηθητικό κτίσμα, όπως μία καταστέγα στο λατομείο ή ένας ανεμόλυμος.
Συνηθισμένος τύπος εργαστηρίου ήταν και ο ημιυπαίθριος , η λεγόμενη παράγκα, κατασκευασμένος από ξύλινο σκελετό και κλαδιά πικροδάφνης.
Στα μεγαλύτερα εργαστήρια φρόντιζαν για τον κατάλληλο φωτισμό, με μεγάλα παράθυρα, και για την υπάρξη υπαίθριων χώρων που εναπέθεταν όγκους και κατεργασμένα μάρμαρα.
Πριν ξεκινήσουν να δουλεύουν μια παραγγελεία, οι τεχνίτες διαλέγουν το κατάλληλο υλικό και προχωρούν σταδιακά στην επεξεργασία του. Για τον γλυπτό διάκσομο χρησιμοποιούσαν ως οδηγούς σχέδια, φόρμες και γύψινα αντίγραφα.
Αρχικά σχεδιάζονται και χαράζονται στο μάρμαρο οι κύριες κατασκευαστικές γραμμές (σημάδεμα). Εν συνεχεία, αφαιρείται το άπεργο (ξεβελόνιασμα), διαμορφώνονται οι ακμές και στρώνεται η εσωτερική επιφάνεια του μαρμάρου.
Τα διακοσμητικά θέματα σχεδιάζονται με μολύβι ή χαράζονται απευθείας στο μάρμαρο, με τη βοήθεια γεωμετρικών οργάνων ή και ελεύθερα. Για επαναλαμβανόμενο διάκοσμο χρησιμοποιούνται σχεδιαστικές φόρμες. Οι τεχνίτες σκαλίζουν είτε το ίδιο θέμα (εσώγλυφο) είτε το φόντο (εξώγλυφο). Οι επιφάνειες που θα παραμείνουν ασκάλιστες λειαίνονται (τρίψιμο) και μερικές φορές στιλβώνονται.
Πηγή: Οδηγός του Μουσείου Μαρμαροτεχνίας του πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς.