Αναπαράσταση γέφυρας liberty και στολή Καπετάνιου.
Παρόλο που τα ιστιοφόρα άρχισαν με γοργό ρυθμό να εξαφανίζονται και οι Σκιαθίτες να μην πραγματοποιούν το μεγάλο άλμα, παρουσιάζεται γύρω στο 1920 ο Σκιαθίτης εφοπλιστής Θωμάς Νικ. Επιφανιάδης, γόνος παλαιάς οικογένειας λογίων, άνθρωπος ρηξικέλευθος και τολμηρός, ο οποίος άνοιξε και πάλι το δρόμο των Σκιαθιτών προς τη θάλασσα, αλλά προς την ατμήρη πλέον ναυτιλία.
Δημιούργησε δικές του ναυτιλιακές επιχειρήσεις στον Πειραιά, οι οποίες συνέχισαν τη δραστηριότητά τους μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, το τέλος του οποίου τον βρήκε χωρίς καράβια, αφού όλα είχαν χαθεί στη διάρκεια των εχθροπραξιών. Το 1949 το ελληνικό κράτος σε συνεργασία με το αμερικανικό αλλά και τους Έλληνες εφοπλιστές κατάφερε να αποκτήσει εκατό λίμπερτι και επτά πετρελαιοφόρα. Από τα εκατό λίμπερτι ο Θωμάς Νικ. Επιφανειάδης, για την απώλεια των δικών του πλοίων παρέλαβε τρία. Με τη μαγιά αυτών των τριών λίμπερτις, η εφοπλιστική εταιρεία ‘Επιφανειάδης Shipping”, συνεχίζει την πορεία της με αρκετές προσθήκες καραβιών αλλά προσφέροντας και απασχόληση στο εργατικό δυναμικό του νησιού. Τον Θωμά Επιφανειάδη, ακολουθεί αμέσως με τα τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ο γόνος από τη μητέρα του, της ναυτικής οικογένειας των Μαυρογιαλήδων, ο Αχιλλέας Νικ. Φραγκίστας καθώς και ο πλοίαρχος Ανδρέας Ιων. Γιακουμής, από την μεγάλη ναυτική σκιαθίτικη οικογένεια των Γιακουμέων, επίσης οι αδελφοί Γεώργιος και Εμμανουήλ Πανώρας, ο Γεώργιος Χρήστου Κόλλιας, όπως και η Μαρία Σιτινά, της σκιαθίτικης οικογένειας Μήτρικα.
Την ίδια εποχή, δηλαδή μετά το μεγάλο πόλεμο, η ενασχόληση των Σκιαδιών με τη Ναυτιλία αναθερμαίνεται, πλοίαρχοι, μηχανικοί, ασυρματιστές αλλά και πληρώματα, αρχίζουν να ταξιδεύουν με ποντοπόρα πλοία των συμπατριωτών τους, εφοπλιστών αλλά και άλλων. Η οικονομία του νησιού αναζωογονείται, κατά τις δεκαετίες 1950 έως 1990.
Τα ναυτιλιακά εμβάσματα ενισχύουν παντοιοτρόπως τους κατοίκους και θέτουν τη βάση για την τουριστική ανάπτυξη του νησιού. Σήμερα από τις εφοπλιστικές εταιρείες υπάρχει μόνο αυτή του Φραγκίστα, όλες οι υπόλοιπες για διαφορετικούς λόγους η κάθε μια, έχουν σταματήσει τις δραστηριότητές τους και μαζί με τις εταιρείες έχουν σχεδόν χαθεί και οι Σκιαθίτες ναυτικοί. Η ραγδαία τουριστική ανάπτυξη του νησιού έχει απορροφήσει σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα το εργατικό δυναμικό και πλέον υπάρχουν ελάχιστοι εν ενεργεία ναυτικοί αλλά αρκετοί απόμαχοι, που δίνουν άνισες μάχες στην οπισθοφυλακή με συνεχείς απώλειες μέχρι να τελειώσουν και αυτοί.