Στη σύνθεση του Παύλου Βρέλλη «Ο σκλαβωμένος ελληνισμός» τις πρώτες πληροφορίες τις παίρνουμε από ένα μικρό παράθυρο με πυκνές σιδεριές. Βλέπουμε μέσα από επτά πλάνα τον μικρό και στενό χώρο της φυλακής.
Αρχίζει πρώτα από ένα σταυροθόλιο και καταλήγει στο βάθος ενός τοίχου. Το σταυροθόλιο πρώτο, σαν φόρμα που πιέζει αισθητικά, για να δώσει το κλίμα των φυλακών. Αναπτύσσονται, σιγά σιγά, διάφορα μικρά και μεγάλα τόξα, πεσσοί, παραθύρες, σκάλες, κόγχες, ελλειψοειδείς καμάρες, κ.ά.
Όλος ο χώρος δουλεύτηκε με μεγάλη δυσκολία πέτρα πέτρα, δημιουργήθηκε από κολλημένα με τσιμέντο τούβλα στον τοίχο, και χρωματίστηκε ανάλογα για να αποδοθεί η υγρή-μουχλιασμένη και καταθλιπτική ατμόσφαιρα. Και ενώ η αίσθηση του επισκέπτη είναι ότι βρίσκεται κάτω από το ύψος του εδάφους, στην πραγματικότητα είναι 2,5 μέτρα πιο ψηλά από τον ασφαλτοστρωμένο εξωτερικό δρόμο. Προκειμένου ο χώρος να αερίζεται επαρκώς, ο καλλιτέχνης έχει δημιουργήσει ανοίγματα στο δάπεδο και στην οροφή.
Πηγή: Οδηγός του Μουσείου «Παύλος Βρέλλης – Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας – Κέρινα Ομοιώματα».