Η θρυλική καλύβα του Καραγκιόζη η φιγούρα αυτή είναι 51 εκ., του Σωτήρη Σπαθάρη
Κατασκευάστηκε το 1967 από τον Ευγένιο Σπαθάρη, τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι πεπιεσμένο χαρτί, χασαπόκολλα και κλωστή
Είναι δωρεά του Ευγένιου Σπαθάρη στο Σπαθάρειο Μουσείο – Θέατρο Σκιών του Δήμου Αμαρουσίου κατά το έτος 1995.
Αυτή η φιγούρα παρουσιάζει την καλύβα του Καραγκιόζη που φαίνεται ότι είναι φτωχική και φτιαγμένη από σανίδες. Το παράθυρο είναι δεμένο με κλωστή και έχει σπασμένο το τζάμι. Φαίνεται επίσης η πόρτα με την κλειδαρότρυπα και έξω από την καλύβα υπάρχει ένα δέντρο. Το σχήμα της είναι ακανόνιστο και έχει παρουσιάσει φθορές στη χασαπόκολλα στο παράθυρο.
Οι σηµερινοί καραγκιοζοπαίχτες έχουν τελειοποιήσει τη σκηνή του Καραγκιόζη.
Η σκηνή έχει µήκος 4-6 µέτρα µήκος και 2-2,5 µέτρα πλάτος. Πίσω από αυτήν υπάρχουν δυο ράφια όπου βάζει ο καραγκιοζοπαίχτης τις φιγούρες που θα παίξουν στο έργο.
Το πανί της σκηνής πρέπει να είναι καλά τεντωµένο γιατί πρέπει να φαίνονται και τα πιο λεπτά χαρακτηριστικά της φιγούρας. Τα φώτα της σκηνής ακουµπάνε σε µια τάβλα που είναι καρφωµένη στο κάτω µέρος του τελάρου.
∆έκα πόντους πίσω από τα φώτα ο καραγκιοζοπαίχτης και οι βοηθοί του µπορούν να κάνουν οποία κίνηση θέλουν χωρίς φόβο να φανεί η σκιά τους.
Πολλοί ρωτούν αν τα έργα που παίζει ο κάθε καραγκιοζοπαίχτης τα διαβάζει η όχι.
Κανένας καραγκιοζοπαίχτης δε διαβάζει τα έργα του. Τα ξέρουν όλοι οι καραγκιοζοπαίχτες απέξω όπως οι παραµυθάδες ξέρουν τα παραµύθια. ∆υο παραστάσεις του ίδιου έργου µπορεί να έχουν άλλα λόγια και άλλα καλαµπούρια, αλλά το νόηµα είναι το ίδιο.
Επίσης την παράσταση την παίζει όλη ο ίδιος ο καραγκιοζοπαίχτης και όχι, όπως πιστεύουν πολλοί ότι τις φωνές τις κάνουν δυο και τρεις άνθρωποι. Έτσι δεν γίνεται παράσταση.
Οι βοηθοί του κρατούν τις φιγούρες, βαράνε παλαµάκια για να ακουστεί η σφαλιάρα κ.λ.π.