Σε αναβρασμό βρίσκονται οι κάτοικοι στους Γόννους Λάρισας μετά την απομάκρυνση εκατόν τριάντα αρχαιοτήτων που ήταν προσωρινά αποθηκευμένες στο χωριό και τη μεταφορά τους στο Διαχρονικό Μουσείο της Λάρισας.

Έτσι διοργάνωσαν εκδήλωση στο πλαίσιο της οποίας διατύπωσαν αίτημα για τη δημιουργία αρχαιολογικού μουσείου στην περιοχή, ζητώντας οι αρχαιότητες των Γόννων να επιστραφούν εκεί όπου ανήκουν.

Θεμιτό και κατανοητό το αίτημα των κατοίκων, ωστόσο ίσως πρέπει να αναρωτηθούμε σοβαρά πια πόσα μουσεία μπορεί και πρέπει να συντηρήσει η χώρα μας. Θα ήταν ασφαλώς ευχής έργον αν κάθε «αρχαιολογική συλλογή» μπορούσε να παραμείνει και να αναδειχθεί στην περιοχή όπου βρέθηκε και όπου δικαιωματικά ανήκει. Και είναι αυτονόητο ότι κάτι τέτοιο ίσως βοηθούσε στην προβολή και την τουριστική αξιοποίηση πανέμορφων αλλά ίσως ξεχασμένων τόπων της Ελλάδας.

Ωστόσο ποιος θα επωμιζόταν το κόστος λειτουργίας ενός τέτοιου χώρου; Και από την άλλη, πόσο εύκολο είναι για τους επισκέπτες μιας περιοχής να τρέχουν από τη μια άκρη στην άλλη, από το ένα χωριό στο άλλο, προσπαθώντας να έχουν μια συνολική εικόνα του πολιτιστικού πλούτου της;

Μήπως θα έπρεπε να αρχίσουμε να βάζουμε το συλλογικό καλό πάνω από το τοπικό ή το προσωπικό;