Η ετήσια Συνάντηση του Σουηδικού Ινστιτούτου Αθηνών.
Ο δρ Arto Penttinen, διευθυντής του Σουηδικού Ινστιτούτου, θα κάνει τον ετήσιο απολογισμό του έργου του Ινστιτούτου κατά το 2011 («The Work of the Swedish Institute in 2011»). Η αρχαιολογική έρευνα του Σουηδικού Ινστιτούτου Αθηνών το 2011 εστίασε και πάλι στο Ιερό του Ποσειδώνα στην Καλαυρεία του Πόρου, το οποίο είναι γνωστό από τις πηγές ως έδρα μιας αμφικτιονίας και ως ένα άσυλο στο οποίο μάλιστα κατέφυγε και πέθανε ο ρήτορας Δημοσθένης τον 4ο αιώνα π.Χ. Κατά τις εργασίες πεδίου έχουν εξετασθεί πολλά από τα κτίρια του ιερού καθώς και τα κατάλοιπα της Εποχής του Χαλκού δίπλα στον κύριο ναό. Έξω από το ιερό, όπου βρίσκεται η αρχαία πόλη της Καλαυρείας, έγιναν εκτενείς καθαρισμοί εν όψει μελλοντικών ανασκαφών. Μεταξύ των ευρημάτων ξεχωρίζει ένα χρυσό δαχτυλίδι που χαρίσθηκε στον Ποσειδώνα κατά την Ρωμαϊκή εποχή.
Θα ακολουθήσει διάλεξη της δρος Μαρίας-Φωτεινής Παπακωνσταντίνου (Διευθύντρια ΙΔ′ ΕΠΚΑ) με θέμα «Το Ασκληπιείο του Δαφνούντος. Μια νέα ανακάλυψη στον ΄Αγιο Κωνσταντίνο Φθιώτιδας». Στην ομιλία θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό από την ανασκαφέα του Ασκληπιείου το χρονικό και τα αποτελέσματα των ερευνών καθώς και οι ενέργειες της Εφορείας για την διάσωση και ανάδειξη του μνημείου.
Η αρχαία πόλη του Δαφνούντος βρίσκεται στη θέση «Ισώματα» Αγίου Κωνσταντίνου Φθιώτιδας και το λιμάνι της ταυτίζεται με τη σημερινή κωμόπολη. Οι ανασκαφές της ΙΔ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στο χρονικό διάστημα 2005-2007, με αφορμή την κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Π.Α.Θ.Ε. στο πέταλο του Μαλιακού κόλπου, έφεραν για πρώτη φορά στο φως τμήματα της αρχαίας πόλης και των νεκροταφείων της.
Το σημαντικότερο μνημείο το οποίο ανασκάφτηκε είναι το ιερό του Ασκληπιού, ένα από τα πρωιμότερα και πληρέστερα διατηρημένα Ασκληπιεία στον ελλαδικό χώρο. Η ατυχής συγκυρία της αποκάλυψής του στο στάδιο της ολοκλήρωσης της κατασκευής του αυτοκινητόδρομου στη συγκεκριμένη θέση, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η τροποποίηση της χάραξης για τη διατήρησή του κατά χώρα, οδήγησαν στην οργανωμένη μεταφορά και επανατοποθέτηση ολόκληρου του κτιριακού συγκροτήματος σε γειτονικό χώρο. Ακολούθησε η σύνταξη μελέτης προστασίας και ανάδειξής του.