«Αν αντιστρέψουμε την τρέχουσα σχέση του είδους “ο πολιτισμός βαριά βιομηχανία της Ελλάδας” και πούμε “ο πολιτισμός συνθήκη ζωής στην Ελλάδα” τότε τα οφέλη θα είναι και οικονομικά και θα αναπτυχθεί παράπλευρα με τις πολιτιστικές δραστηριότητες η τουριστική τους αξιοποίηση και ανάπτυξη», επισημαίνει ο υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Αριστείδης Μπαλτάς, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Η Αυγή».

Όπως εξηγεί, εάν θεωρήσουμε ότι «ο πολιτισμός είναι όρος ζωής για τούτη τη χώρα και για όλη την ιστορία της και αν αυτή την ιστορία την κατανοήσουμε και την αναπτύξουμε, τότε θα έρθει ως μπόνους και η οικονομική ενίσχυση του ίδιου του πολιτισμού και πιθανόν να μπορέσουμε να συμβάλουμε και στην καλύτερη οικονομική συνθήκη της χώρας».

Ο κ. Μπαλτάς, αναγνωρίζοντας την περιορισμένη οικονομική κατάσταση και την ανεπάρκεια πόρων, υπογραμμίζει ότι «πρέπει να ενισχυθεί η αποκέντρωση και η ανάπτυξη τρόπων έκφρασης και δημιουργίας σε ολόκληρη την Ελλάδα», ενώ παράλληλα κάνει λόγο για διάκριση «ανάμεσα στις μεγάλες παραγωγές έναντι πιο αυθόρμητων, πιο νεολαιίστικων, πιο ανοιχτών στα τρέχοντα πρωτοβουλιών νέων ανθρώπων», όπως λέει.

Επιπλέον ο νέος υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού επισημαίνει την ανάγκη ενίσχυσης της πολιτιστικής έκφρασης μεταξύ των μαθητών, έτσι ώστε να δημιουργηθεί «από τα ίδια τα σχολεία μία σχέση των παιδιών με τον πολιτισμό».

Αναφέρει, επίσης, ότι οι υποδομές πολιτισμού στη χώρα «θα πρέπει να συνδεθούν με μικρότερες δράσεις και να είναι ικανές να φιλοξενήσουν πρωτοβουλίες προερχόμενες από ερασιτέχνες ή σχεδόν επαγγελματίες ή ανέργους που ψάχνουν να εκφραστούν».

«Βρισκόμαστε αυτή την εποχή μπροστά σε κάτι σαν πολιτισμική αναγέννηση που προέρχεται εκ των κάτω, αυθόρμητα, από νέους που δημιουργούν μουσική, θέατρο, χορό», αναφέρει ο κ. Μπαλτάς, προσθέτοντας ότι «αυτό που συμβαίνει δεν απαιτεί τόσο χρήματα όσο χώρους φιλοξενίας».

Τέλος, ο υπουργός αναγνωρίζει την ανάγκη εξεύρεσης τρόπων εξαγωγής της δημιουργικότητας της χώρας μας, αλλά και την εισαγωγή όλων όσων συμβαίνουν στο εξωτερικό, ενώ έκανε λόγο και για την ανάγκη ύπαρξης μίας νομοθετικής ρύθμισης των χορηγιών «που να τις επιτρέπει, να τις απομυθοποιεί, να δίνει τα εύσημα στους χορηγούς».