Οι πρόγονοί μας που ζωγράφιζαν άλογα με βούλες στα σπήλαια πριν δεκάδες χιλιάδες χρόνια, δεν τα φαντάζονταν, αλλά τα είχαν δει ολοζώντανα μπροστά τους, σύμφωνα με νέα επιστημονική έρευνα, που βασίστηκε σε γενετικές αναλύσεις. Πράγματι, υπήρχαν τέτοιες ποικιλίες διάστικτων, σαν λεοπαρδάλεις, αλόγων την προϊστορική περίοδο.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Άρνε Λούντβιχ και τη Μελανί Πρόβοστ του τμήματος Εξελικτικής Γενετικής του Ινστιτούτου Ζωολογικών Ερευνών Λάιμπνιτς και του Τμήματος Φυσικών Επιστημών του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου του Βερολίνου, που δημοσίευσαν τη μελέτη τους στο ηλεκτρονικό περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι παλαιολιθικοί δημιουργοί των σπηλαιογραφιών δεν ήταν συμβολιστές ή ευφάνταστοι, αλλά νατουραλιστές.

Οι επιστήμονες ανέλυσαν οστά και δόντια από 31 άλογα, που βρέθηκαν στην Ευρώπη και τη Σιβηρία και τα οποία χρονολογούνται έως πριν από 35.000 χρόνια. Έξι από αυτά τα απολιθώματα έχουν κοινό ένα γονίδιο που σχετίζεται με τις βούλες τύπου λεοπάρδαλης, τις οποίες έχουν μερικές φορές και σύγχρονα άλογα. Το γονίδιο αυτό προκαλεί μετάλλαξη που ευθύνεται για άσπρες και μαύρες βούλες στο δέρμα των αλόγων.

Πιο γνωστές θεωρούνται οι ηλικίας 25.000 ετών σπηλαιογραφίες λευκών αλόγων με μαύρες βούλες που βρέθηκαν στο Πες Μερλ της Γαλλίας. Συνολικά, έχουν εντοπιστεί περισσότερα από 100 σπήλαια, όπου απεικονίζονται τουλάχιστον 4.000 ζώα, σχεδόν όλα στη νότια Γαλλία και τη βόρεια Ισπανία.