Χρυσός στατήρ Κροίσου Λυδίας, 561 – 546 π.Χ.
Εμπροσθότυπος : Δύο πρόσθια λιονταριού και βοδιού αντιμέτωπα (χ 4,5)
Οπισθότυπος: Δύο μικρά έγκοιλα τετράγωνα (χ 3,5).
Λονδίνο, British Museum – Department of Coins and Medals.
Πηγή : «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ – ΑΡΧΑΙΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ»
Μάντω Οικονομίδου | Εκδοτική Αθηνών | 1996
Η σύγχρονη επιστήμη θεωρεί ότι ο χώρος της Ιωνίας και της Λυδίας ήταν αυτός που στο β΄ μισό του 7ου αιώνα, εφηύρε αυτό που αργότερα ονομάστηκε νόμισμα, το κερματοφόρο δηλαδή τεμάχιο μετάλλου, ζυγισμένο και ελεγμένο, πάνω στο οποίο υπήρχε αποτυπωμένη η σφραγίδα, είτε του άρχοντα, είτε του θεού, είτε του συμβόλου της πόλης που ήταν υπεύθυνη για την έκδοσή του. Τα πρώτα νομίσματα της εξελληνισμένης από τις ελληνικές αποικίες Λυδίας, ήταν από ήλεκτρο, ένα μετάλλευμα με περιεκτικότητα 73% σε χρυσό και 27% σε άργυρο, με σκληρότητα μεγαλύτερη από αυτή του χρυσού, προερχόμενο από τις όχθες του Πακτωλού και του Ερμού. Η ανακάλυψη του νομίσματος στα χρόνια αυτά, οδηγεί στο συμπέρασμα πως κανένας από τους μεγάλους πολιτισμούς της Ανατολής δεν χρησιμοποίησε ποτέ στις συναλλαγές του νομίσματα, ούτε οι Σουμέριοι, ούτε οι Χεττίτες, ούτε και οι Αιγύπτιοι. Οι Πέρσες απ’ την άλλη έκοψαν νομίσματα μόνο στις σατραπείες εκείνες που γειτνίαζαν με τον ελληνικό κόσμο, ενώ οι Ρωμαίοι άρχισαν να εκδίδουν νομίσματα μόλις το 300 π.Χ. Ο ελληνικός πολιτισμός υπήρξε δηλαδή ο κύριος διαμορφωτής του νομισματικού ορίζοντα στην αρχαιότητα.