Θυμάμαι τη μέρα που πρωτοσυνάντησα την κυρία Ασπασία Λούβη. Είχε περάσει από το γραφείο να μας αφήσει κάποια βιβλία για να χρησιμοποιήσουμε στο άρθρο της για τον Μυστρά, τον Αρχαιολογικό Χώρο του τεύχους που κρατάτε στα χέρια σας. Προσπαθούσα να διατηρώ μια ισορροπία ανάμεσα στο να προσέχω τις επισημάνσεις της και να παρατηρώ την ίδια. Ήταν δύσκολο. Η Ασπασία Λούβη είναι μαγευτική. Είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις που η παρουσία του ανθρώπου μιλά από μόνη της και λέει τόσα πολλά, και θες ν’ ακούσεις.
Είχα τη χαρά, στη συνέχεια, να τη συναναστραφώ σε ένα συνέδριο στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Μου έκανε την τιμή να με παρουσιάσει με τόσο ζεστό και προσωπικό τρόπο που με συγκίνησε βαθιά. Δειπνήσαμε μαζί εκείνη τη νύχτα και απόλαυσα το κάθε λεπτό.
Η περήφανη Σπαρτιάτισσα που αγαπά να χαρακτηρίζεται από την ιδιότητά της ως βυζαντινολόγου μάς ταξιδεύει στον μυθικό και γεμάτο υψηλή τέχνη Μυστρά, με το φράγκικο κάστρο που μοιάζει να ίπταται πάνω από πολυάριθμες εκκλησίες.
Εκτός απ’ τον Μυστρά, στις σελίδες του περιοδικού θα βρείτε πολλά ενδιαφέροντα και σημαντικά άρθρα, αδημοσίευτα μέχρι σήμερα. Είμαι σίγουρη ότι θα τα υποδεχτείτε με την προσοχή που τους αρμόζει. Αυτή τη φορά, όμως, σας καλώ ν’ αφήσετε για μια στιγμή την Αρχαιολογία στην άκρη.
Η εποχή του χρόνου που μπορεί να μας κάνει περισσότερο να νιώσουμε παιδιά είναι εδώ. Το εξώφυλλό μας με κάνει να ονειροπολώ. Η μνήμη μου ταξιδεύει στα παιδικά βιβλία των πρώτων παιδικών χρόνων, και ειδικά σε ένα που είχε θέμα του το καλοκαίρι, με παιδιά που κάνουν μπάνιο στη θάλασσα και τρώνε με τα χέρια καρπούζι.
Μην αφήσετε το καλοκαίρι να φύγει χωρίς να έχετε νιώσει έστω για μια στιγμή αυτή την ανεμελιά.