Το όργανο αυτό επινοήθηκε τη δεκαετία του 1830 και είχε κεντρικό ρόλο σε πειράματα για τη διερεύνηση των ηλεκτρικών εκκενώσεων σε περιβάλλον μειωμένης πίεσης.
Η έρευνα αυτή κατείχε κεντρικό ρόλο κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα και οδήγησε στην ανακάλυψη του ηλεκτρονίου και των ακτίνων Χ. Το ηλεκτρικό αυγό αποτελεί ένα από τα παλαιότερα όργανα της συλλογής του Μουσείου. Συνδεόταν ταυτόχρονα με πηγή παραγωγής υψηλής τάσης (ηλεκτροστατική γεννήτρια μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα και αργότερα πηνίο Ruhmkorff ) και αντλία κενού. Φέρει μπρούντζινα ηλεκτρόδια από τα οποία το επάνω έχει τη δυνατότητα να μετακινείται ώστε να μπορεί να αυξομειώνεται το μήκος του παραγόμενου ηλεκτρικού σπινθήρα.
Ο Faraday, M. (1838/1849), περιγράφει τη μορφή των ηλεκτρικών εκκενώσεων στο ηλεκτρικό αυγό, όταν μειώνεται η πίεση. Τότε παρατηρεί αλλαγή στο χρώμα και στο σχήμα των ηλεκτρικών εκκενώσεων, όπως και στο μήκος του ηλεκτρικού σπινθήρα.
Επίσης, παρατηρεί ότι αν αλλάξει το αέριο που εισάγεται στη φιάλη και αντί για ατμοσφαιρικό αέρα σε μειωμένη πίεση τοποθετηθεί υδρογόνο, διοξείδιο του άνθρακα, άζωτο, αμμωνία, ο ηλεκτρικός σπινθήρας αλλάζει χρώμα.
Το ηλεκτρικό αυγό ονομάστηκε και aurora globe, όνομα που παραπέμπει στη σύνδεση των φαινομένων που παρατηρούνται στο εσωτερικό της γυάλινης σφαίρας με το βόρειο σέλλας.
Κατασκευαστής: Άγνωστος (είναι πιθανά γαλλικής κατασκευής)| Διαστάσεις: 0,57 x 0,19 μ.| Χρονολογία κατασκευής: Μέσα 19ου αιώνα (εκτίμηση)
Επιστημονική έρευνα-τεκμηρίωση: Τάκης Λάζος (Ιστορικός των Φυσικών Επιστημών) | Φλώρα Πάπαρου (Ιστορικός των Φυσικών Επιστημών)