Αλφαβητικός τηλέγραφος, (πομπός-δέκτης).
Ενσύρματος τηλέγραφος για εκπαιδευτική χρήση. Οι δύο συσκευές συνδέονται μεταξύ τους και με ηλεκτρική πηγή. Η ιδέα κατοχυρώθηκε ως ευρεσιτεχνία από τους Cooke και Whitestone το 1837 και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Wheatstone το 1839.
Ο πομπός αποτελείται από ένα κατακόρυφο κυκλικό δίσκο τοποθετημένο σε ξύλινη βάση ο οποίος φέρει ηλεκτρικές επαφές και διακόπτη για την ηλεκτρική τροφοδοσία και τη μετάδοση του σήματος. Ο δίσκος φέρει την ελληνική αλφάβητο κατά μήκος της περιφέρειας του. Στο κέντρο του υπάρχει στρεφόμενος άξονας με οδοντωτό δίσκο 26 δοντιών. Ο πειραματιστής μετατοπίζει τη μικρή λαβή στον πομπό κατά τη σειρά των δεικτών του ρολογιού για να συναντήσει ένα γράμμα, π.χ. το Δ. Κάθε γράμμα χαρακτηρίζεται από το συγκεκριμένο αριθμό δοντιού. Έτσι, στο γράμμα Δ αντιστοιχεί το τέταρτο δόντι και κατ’ επέκταση ο τέταρτος ηλεκτρικός παλμός που εκπέμπεται προς τον δέκτη. Στο δέκτη χτυπάει καμπανάκι κατά την άφιξη του πρώτου παλμού για να ειδοποιηθεί ο χειριστής του και κάθε παλμός περιστρέφει τον δείκτη κατά ένα γράμμα. Μόλις ολοκληρωθεί η λήψη του γράμματος ο χειριστής του δέκτη επιστρέφει τον δείκτη στην αρχική του θέση για να παραλάβει το επόμενο γράμμα.
Στον ενσύρματο αλφαβητικό τηλεγραφικό δέκτη δεν υπάρχει η δυνατότητα επανάγνωσης του μηνύματος μετά τη λήψη του σήματος, αντίθετα με τον Μορσικό τηλέγραφο όπου το μήνυμα αποτυπώνεται σε χαρτί.
Κατασκευαστής:Paul-Gustave Froment, Paris|Διαστάσεις: 0,24×0,21×0,30 μ. | Περίοδος κατασκευής : 1850-1870
Επιστημονική έρευνα-τεκμηρίωση:
Τάκης Λάζος (Ιστορικός των Φυσικών Επιστημών) | Φλώρα Πάπαρου (Ιστορικός των Φυσικών Επιστημών)