Διπλή σειρήνα του Helmholtz, είναι ένα από τα ομορφότερα επιστημονικά όργανα του μουσείου.
Εφευρέθηκε το 1862 από το Γερμανό φυσικό Herman Helmholtz. Χρησιμοποιείται στην επίδειξη φαινομένων συμβολής στον ήχο (ταυτόχρονη διάδοση δύο ή περισσότερων ήχων στον ίδιο χώρο) και στη μελέτη σύνθετων ήχων. Με την ίδια αρχή λειτουργίας της διπλής σειρήνας λειτουργούν οι αντιαεροπορικές σειρήνες των πόλεων. Αποτελείται από δύο ομοαξονικές σειρήνες οι οποίες βρίσκονται μέσα σε κυλινδρικά αντηχεία, τροφοδοτούνται από κοινού με αέρα και περιστρέφονται με τη βοήθεια τροχαλίας. Κάθε σειρήνα είναι ένας δίσκος με τέσσερις σειρές από οπές. Οι σειρές του πάνω δίσκου έχουν 16, 15, 12 και 9 οπές, ενώ οι αντίστοιχες του κάτω δίσκου έχουν 18, 12,10 και 8 οπές. Ο πειραματιστής μπορεί να επιλέξει σε ποιες από τις σειρές θα φτάνει αέρας, άρα η σειρήνα μπορεί να παράγει μέχρι οκτώ ήχους διαφορετικών συχνοτήτων ταυτόχρονα. Οι τιμές των οκτώ συχνοτήτων εξαρτώνται από την πίεση του αέρα και κατά συνέπεια το εύρος των συχνοτήτων που μπορεί να παράγει η σειρήνα είναι εξαιρετικά μεγάλο. Επιπλέον, ο πάνω δίσκος μπορεί να περιστρέφεται με τη βοήθεια μιας μικρής μανιβέλας και έτσι να παράγει ήχους με διαφορά φάσης ως προς τον κάτω δίσκο, αυξάνοντας τους δυνατούς συνδυασμούς ήχων.
Κατασκευαστής: Max Kohl A.G., Chemnitz, Germany |Διαστάσεις: 0,25 x 0,52 x 0,17 μ.
| Περίοδος κατασκευής: 1900-1910
Επιστημονική έρευνα-τεκμηρίωση: Τάκης Λάζος (Ιστορικός των Φυσικών Επιστημών) Φλώρα Πάπαρου (Ιστορικός των Φυσικών Επιστημών)