Το κτίριο των Παλαιών Φούρνων είναι το πρώτο που χτίστηκε, το 1860, αλλά και το πρώτο στη γραμμή παραγωγής του εργοστασίου. Εκεί γινόταν η απόσταξη του λιθάνθρακα από την οποία παραγόταν το φωταέριο.
Στη Μουσειακή Στάση 5 των Παλαιών Φούρνων, ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να ενημερωθεί για θέματα όπως η επιχειρηματικότητα κατά το 19ο αιώνα, η διοίκηση του εργοστασίου, ο ρόλος των επιχειρηματιών και των πολιτικών, οι σχέσεις των εργαζομένων με τη διοίκηση και οι ειδικότητες στο εργοστάσιο.
Η ανέγερση του εργοστασίου (1857-1862) απαιτούσε ειδικευμένο και ανειδίκευτο προσωπικό. Η απουσία τεχνικών εκπαιδευτηρίων στην Ελλάδα και άρα η έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού ανάγκασε τον πρώτο διευθυντή του εργοστασίου François Théophile Feraldi να προσλάβει τεχνικούς από το εξωτερικό. Η εισαγωγή εξειδικευμένου προσωπικού από το εξωτερικό συνεχίστηκε και στα επόμενα χρόνια λειτουργίας.
Έως το 1938, αρκετοί διευθυντές του εργοστασίου ήταν γαλλικής καταγωγής. Η θέση του γενικού διευθυντή προϋπέθετε κατάλληλη τεχνική κατάρτιση.
Η καθημερινή ζωή στο εργοστάσιο διέφερε ανάλογα με τους τομείς της λειτουργίας του, που στεγαζόταν άλλωστε και σε πολλά αυτόνομα κτίρια σε σχηματισμό μικρής πόλης: παραγωγή φωταερίου, παραγωγή υδαταερίου, στάδια καθαρισμού, αποθήκευση και διανομή φωταερίου, χημικός έλεγχος, παροχή υπηρεσιών, διοικητικές υπηρεσίες, εργασίες δικτύου, εργασίες επισκευής και επιδιόρθωσης μηχανημάτων.
Έως το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο κυμαίνονταν γύρω στους 800.
Από τη δεκαετία του 1950, ο αριθμός τους μειώθηκε περίπου σε 400-500 άτομα, γεγονός που πιθανότατα συνδεόταν με τη συρρίκνωση του δικτύου καταναλωτών και την αυξανόμενη διάδοση του ηλεκτρισμού.
Οι εργαζόμενοι κατανέμονταν σε 5 τομείς: α) εργάτες παραγωγής, β) εργάτες δικτύου, γ) τεχνίτες (μηχανουργείου, ξυλουργείου, ορειχαλκουργείου, χυτηρίου και σιδηρουργείου), δ) χημικοί επιστήμονες και διοικητικοί υπάλληλοι.