Εκτός από το κύριο προϊόν, το φωταέριο, η απόσταξη του λιθάνθρακα άφηνε και παραπροϊόντα.
Μετά την ολοκλήρωση του καθαρισμού από τα παραπροϊόντα αυτά, έπρεπε να μετρηθεί ο όγκος του φωταερίου, πριν αυτό προωθηθεί στο δίκτυο.
Ο βασικός τύπος μετρητή ήταν ένας μεγάλος κύλινδρος μέσα στον οποίο περιστρεφόταν ένας άξονας με τέσσερα πτερύγια.
Τα πτερύγια διαιρούσαν το εσωτερικό του κυλίνδρου σε τέσσερα διαμερίσματα συγκεκριμένου όγκου. Με τη ροή του αερίου, ο άξονας περιστρεφόταν και κατέγραφε την ποσότητα που είχε περάσει από τα διαμερίσματα του κυλίνδρου.
Αργότερα, χρησιμοποιήθηκαν μετρητές ξηρού τύπου, οι οποίοι καταλάμβαναν μικρότερο χώρο και ήταν πιο εύχρηστοι.