Τα πρώτα πυροβόλα όπλα αρκεβούζια, βομβάρδες γενικά είχαν προβλήματα με την πάροδο των χρόνων όμως βελτιώθηκαν.
Τα όπλα αυτά βασίζονταν στις καταστροφικές ιδιότητες των συμπαγών λίθινων και μετέπειτα μεταλλικών βλημάτων που συνήθως ήταν γεμισμένα με εκρηκτική ύλη τα οποία εκτινασσόταν σε μεγάλη απόσταση, χάρη στην ισχυρή πίεση των αερίων που δημιουργούνται από την ανάφλεξη της πυρίτιδας.
Οι τεράστιες πέτρινες μπάλες που έριχναν τα κανόνια της εποχής δεν ζύγιζαν μόνο εκατοντάδες κιλά αλλά ήταν και χρονοβόρες και ακριβές γιατί για να επιτευχθεί το άψογα σφαιρικό σχήμα τους χρειαζόταν πολλή δουλειά από εξειδικευμένους τεχνίτες.
Αργότερα έγιναν απο συμπαγής από χυτοσίδηρο, το βάρος της οποίας σε λίτρες χαρακτήριζε και το κανόνι. Χρησιμοποιούνταν κυρίως για να συντρίψουν τη γάστρα του εχθρικού πλοίου.
Τα μεγάλα πολεμικά πλοία είχαν κάμινους για ερυθροπυρώνουν τις μπάλες και καθώς τις έριχναν προκαλούσαν πυρκαγιά στα εχθρικά πλοία. Η τακτική αυτή όμως εγκαταλείφθηκε γιατί πολλές φορές επέβαινε μοιραία για το ίδιο το πλοίο. Κατά την Επανάσταση μόνο οι Τούρκοι είχαν αυτή τη δυνατότητα.