Προέρχεται από τη Β. Αφρική την περίοδο του 17ου αι. και ήταν το πιό γρήγορο και ευέλικτο σκάφος της Μεσογείου κατά τον 18ο αιώνα.
Αργότερα οι βερβερίνοι πειρατές βελτίωσαν τόσο το σκάφος όσο και την ιστιοφορία του, και έτσι στις αρχές του 18ου αιώνα όλη η Μεσόγειος βρέθηκε να μαστίζεται από τα οπλισμένα με κανόνια Σεμπέκια των βερβερίνων και των Τυνήσιων πειρατών.
Τα Σεμπέκια είχαν μήκος τους έφτανε τα 40μ., το πλάτος του τα 10μ. και πάνω σε πολλές περιπτώσεις υπήρχαν μέχρι και 30 κανόνια.
Είχαν τρείς (3) μονοκόματους ιστούς με μεγάλα τριγωνικά ιστία που στηρίζονταν σε πολύ μακριές και λεπτές κεραίες που σχημάτιζαν με τους ιστούς οξεία γωνία. Ο πλωριός ιστός βρισκόταν πολύ κοντά στην πλώρη με χαρακτηριστική προς τα εμπρός κλίση. Ο πρυμνιός (και μικρότερος ιστός) βρισκόταν δίπλα στο ποδόσταμα.
Εκτός όμως από τα ιστία διέθετε και κουπιά γι αυτό ανάμεσα στις μπουκαπόρτες των κανονιών είχε και κάποιες μικρότερες για να βγαίνουν τα κουπιά.
Τα ελληνικά Σεμπέκια ήταν σαφώς μικρότερα και κυρίως Ψαριανά.
Μέχρι το 1875 το Σεμπέκ συνέχιζε να πλέει στο Αιγαίο, σαν πλοίο παράκτιας αστυνομίας με το επίσημο όνομα “Λιβυρνίς”.