Την 3η Οκτωβρίου 1939 κηρύσσεται ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος που επ’ εξαετία συγκλόνισε την ανθρωπότητα. Οι συνεχείς προκλήσεις της Ιταλίας κατά της Ελλάδα κορυφώνονται με το ανοσιούργημα του τορπιλισμού της Έλλης στην Τήνο κατά την Εορτή της Παναγίας και την 28η Οκτωβρίου 1940 αντιτάσσεται στο Ιταλικό τελεσίγραφο το Ηρωικό Ελληνικό ΟΧΙ.
Η Ελλάδα μπαίνει στον πόλεμο και αρχίζει ο «υπέρ πάντων αγών» που είναι απελπιστικά άνισος. Τον κατά θάλασσα αγώνα μπορούμε να τον χωρίσουμε σε δύο φάσεις:
1η Φάση: Η υποστήριξη των κατά ξηράν δυνάμεων στο μέτωπο της Αλβανίας. Επιβαλλόμενος ο φόρος τιμής που απονέμει η ιστορία στην ηρωική δράση του Ναυτικού. Η φάση αυτή τελειώνει με την Γερμανική εισβολή και κατάληψη της Ελλάδος από τους Γερμανοϊταλούς τον Απρίλιο 1941.
2η Φάση: Το Ελληνικό Ναυτικό πιστό στις παραδόσεις του δεν υποστέλλει την σημαία και οδηγεί τα υπολείμματα του Στόλου του στην Αλεξάνδρεια την 25η Απριλίου 1941 για να συνεχίσουν τον Αγώνα για 4 χρόνια. Κι ενώ στην εξαθλιωμένη και αιμόφυρτη Ελλάδα ανοίγει ένα νέο μέτωπο, της Εθνικής αντίστασης, τα ελληνικά πολεμικά συμμετέχουν σε αναρίθμητες νηοπομπές, αποβάσεις, επιδρομές στη Μεσόγειο, Ατλαντικό, Ινδικό και στην μεγάλη απόβαση της Νορμανδίας. Νέες σελίδες δόξας προσθέτουν ακόμα περισσότερο το Μεγαλείο της φυλής μας.
Οι Σύμμαχοι τιμούν το θάρρος και τη ναυτοσύνη των Ελλήνων. Η μεγάλη αυτή εποποιία τελειώνει, όταν πλέον είχε περάσει η μαύρη σκιά της δουλειάς και ο Ελληνικός Στόλος επαπέπλευσε στο Φάληρο στις 17 Οκτωβρίου 1944.
Η Ελλάδα υποδέχετο με συγκίνηση τους Έλληνες ναύτες. Είχαν φανεί άξιοι της Πατρίδας.