Η ύφανση των μεταξωτών ήταν αποκλειστικά σχεδόν δουλειά των γυναικών, τόσο στην παραδοσιακή όσο και στη βιομηχανική κοινωνία.
Παλαιότερα, κάθε γυναίκα είχε στο σπίτι της καθιστό αργαλειό. Για να υφάνει περίπου 2,5 μέτρα μεταξωτό ύφασμα, η υφάντρια έπρεπε να εργαστεί επτά – οκτώ ώρες.
Ο καθιστός αργαλειός και τα εξαρτήματα του :
Στην κεφαλή απο το αντί, στο οποίο είναι τυλιγμένο το στημόνι, μπαίνει ένα ξύλο μακρύ όσο και η απόσταση από την υφάντρα μέχρι την κεφαλή του αντιού. Αυτό το εξάρτημα το λένε πολταριά. Αφού βάλει την πολταριά στο αντί, μαζεύοντας στην αρχή τις κλωστές μέχρι να τεντώσει το στημόνι.
Δένει το χέρι με ένα σκοινί που είναι δεμένο στη φούρκα και ξεκινάει την ύφανση κατ’ αυτόν τον τρόπο. Υπάρχουν και άλλα δύο εξαρτήματα, απαραίτητα για την ύφανση : τα καλαμίδια. Αυτά μπαίνουν στο στημόνι μετά το διάσιμο, όταν πάνε να το τυλίξουν στο αντί, για να κρατάνε το σταύρωμα των κλωστών, το οποίο χρησιμεύει στο άνοιγμα των μισών κλωστών με τα μιτάρια προς τα πάνω και των μισών με τα μιτάρια προς τα πάνω και των μισών προς τα κάτω.
Έτσι σχηματιζόταν το στόμα, απο το οποίο περνούσε η σαίτα με το υφάδι, το οποίο εγκλωβιζόταν με την αντίστροφη αλλαγή των κλωστών, ώστε να πυκνώει το υφαντό με το χτύπημα του χτενιού με το ξυλόχτενο.
Πηγή : Οδηγός Μουσείου Μετάξης του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς.