Η σύνθεση «Γυναίκες της Πίνδου» είναι ένας φόρος τιμής του Παύλου Βρέλλη προς τις Hπειρώτισσες που τόσο θαύμαζε για τον ηρωισμό τους, την πίστη τους, την τόλμη τους, το θάρρος και την αντοχή τους να κουβαλούν στους ώμους τους την Ελλάδα, αυτές τις αγρότισσες των κακοτράχαλων ηπειρώτικων βουνών, που έδειξαν με την αξιοσύνη και τη γενναία καρδιά τους τι θα πει Ελληνίδα και αψηφώντας τις κακουχίες του πολέμου, κρύο, χιόνια, εχθρικές σφαίρες, έταξαν τον εαυτό τους στο να προσφέρουν στον φαντάρο-πολεμιστή τρόφιμα, ρούχα αλλά και πολεμοφόδια.
Ο καλλιτέχνης θέλησε να δημιουργήσει μια μεγάλη αντίθεση υψών και όγκων και, όπως αναφέρει στον Οδηγό του Μουσείου, την ανέπτυξε αυτόνομα αλλά περιμετρικά στις άλλες, σπηλιά του Καλπακίου, Ορεινό Πυροβολικό, και το κατάφερε ενοποιώντας το χώρο από τα θεμέλια ως τη στέγη (ύψους 10 μέτρων περίπου) δημιουργώντας βράχια από μπετόν αλλά και από λινάτσα, κόλλα, γύψο, νευρομετάλ και ξύλο. Τοποθετεί το γεγονός στα τέλη Οκτωβρίου-αρχές Νοεμβρίου, γι’ αυτό και χρησιμοποίησε χρώματα σε μεγάλη ποικιλία και τόνους, όπως υπάρχουν στη βλάστηση της φύσης εκείνη την εποχή. Θέλοντας να φέρει τον επισκέπτη κοντά σε εκείνη την πραγματικότητα, έφτιαξε διαφορετικά επίπεδα τα οποία γέμισε με κλαδιά από κέδρους και έλατα από τα βουνά της Ηπείρου. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο ανάμεσα στα σκαλιστά βράχια δημιούργησε μια πηγή με διαφορετικά φυτά σκορπισμένα τριγύρω και έτσι ο επισκέπτης, με την κίνηση και τον ήχο του νερού, μπορεί να νιώσει ότι συμμετέχει.
Τα πρόσωπα των γυναικών τα έχει δημιουργήσει σύμφωνα με φωτογραφίες γυναικών γνωστών για την προσφορά τους, αλλά και με βάση δικά του μοντέλα.
Πηγή: Οδηγός του Μουσείου «Παύλος Βρέλλης – Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας – Κέρινα Ομοιώματα».