Ο φάρος λειτούργησε πρώτη φορά το 1890 από την Γαλλική εταιρεία φάρων όταν η περιοχή ήταν υπό την κατοχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Το ύψος του κυλινδρικού του πύργου είναι 11 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 65 μέτρα.
Εντάχθηκε στο Ελληνικό Φαρικό Δίκτυο μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13 κατά το 1915.
Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε σβηστός και προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές στο οίκημα, στον πύργο και στα φωτιστικά μηχανήματα.
Το 1945, στα πλαίσια ανασυγκρότησης του Φαρικού Δικτύου, επαναλειτούργησε με προσωρινή τοποθέτηση αυτομάτου πυρσού ασετιλίνης ενώ παράλληλα ξεκίνησαν οι εργασίες επισκευής του οικήματος και του πύργου.
Το 1949 ολοκληρώθηκαν οι εργασίες επισκευής του κτιρίου, τοποθετήθηκαν νέα φωτιστικά μηχανήματα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 80 ο φάρος ηλεκτροδοτήθηκε και λειτουργεί ως επανδρωμένος.
Η παράδοση λέει ότι οφείλει το όνομά του στον Πάπα που κάποτε κινδύνεψε να ναυαγήσει στην θαλάσσια περιοχή της Ικαρίας απέναντι από τον φάρο.