O μέσος Αμερικανός δεν καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ του επιστήμονα αρχαιολόγου και του κυνηγού θησαυρών. Αυτή είναι η άποψη του αρχαιολόγου- ανθρωπολόγου του Πανεπιστημίου του Αρκάνσας των ΗΠΑ Jamie Brandon ο οποίος παρατηρεί σε άρθρο στο προσωπικό του blogότι στην άγνοια αυτή δεν έχει μερίδιο μόνο το αμερικανικό κοινό αλλά και οι επιστήμονες.

«Τι κάνω;», «Γιατί αυτό είναι σημαντικό;». Πρόκειται για δύο ερωτήματα στα οποία οι επιστήμονες θα έπρεπε να μπορούν να απαντήσουν αν ήθελαν πραγματικά το αντικείμενό τους να είναι σεβαστό από το ευρύ κοινό. Με αφορμή αυτό, ο Brandon δείχνει τους σκοπέλους που εμποδίζουν την επιστημονική γνώση να φτάσει στο κοινό, μέσα από μια σειρά αναφορών σε άρθρα και blogs. Ανάμεσα σε αυτούς κατατάσσει τον αρνητισμό προς τη διεπιστημονικότητα (ως εμπόδιο για την «κατασκευή» καριέρας), την άρνηση των «φτασμένων» επιστημόνων να εμπλακούν σε ενέργειες εξάπλωσης της γνώσης στο κοινό αλλά και την κοινή παραδοχή ότι πρέπει να βρεθεί ένας “φωτεινός παντογνώστης” κατάλληλος να περάσει τα μηνύματα της επιστήμης με τρόπο που θα έχει απήχηση. Και ελάχιστοι ακαδημαϊκοί – με το βαρύ πρόγραμμα και τις απαιτήσεις του ινστιτούτου όπου εδρεύουν – έχουν χρόνο και ενέργεια για τέτοια δραστηριότητα.

Καλεί λοιπόν άτομα και ινστιτούτα να δώσουν πρωτεύοντα ρόλο στην πρακτική δημόσιας επιστήμης – π.χ. δημόσιας αρχαιολογίας – αλλά, πριν κατηγορήσουν το κοινό για άγνοια, να κάνουν την αυτοκριτική τους.

«Αν είμαστε δυσαρεστημένοι με τέτοιες τηλεοπτικές εκπομπές  (ενν. Diggers, AmericanDiggerή ακόμη και TimeTeam) πρέπει να αναρωτηθούμε ‘Πώς πρέπει να φαίνεται το δημόσιο πρόσωπο της αρχαιολογίας;’ και ‘Πώς θα φτάσουμε εκεί;’. Οπότε όλοι πρέπει να ρωτάμε τους εαυτούς μας συχνά ‘Τι έχω κάνει πρόσφατα για να πω στους ανθρώπους τι κάνω και γιατί είναι σημαντικό;’»

Δείτε το άρθρο του James Brandon εδώ