«Η άνθηση των τεχνών στην ελληνική συμπρωτεύουσα» είναι ο τίτλος που έδωσαν οι «New York Times» σε ένα διθυραμβικό άρθρο για την Θεσσαλονίκη, που δημοσιεύτηκε στις 4 Νοεμβρίου στις ταξιδιωτικές σελίδες της έγκριτης εφημερίδας. Μια «άλλη» Ελλάδα αφουγκράζεται ο δημοσιογράφος Charles Wilder, και την περιγράφει γλαφυρά στο κείμενο του, σκιαγραφώντας μια εικόνα, πολύ πιο «φωτεινή», σε σχέση με όσα διαβάζουμε σε ξένα δημοσιεύματα που αφορούν την ελληνική πραγματικότητα τον τελευταίο καιρό.

Στο κείμενο γίνεται πρωτίστως λόγος για την ανάδυση ενός ήθους αυτό-οργάνωσης και πρωτοβουλιών, από μέρους της νεολαίας, παρά την ταλάντευση της χώρας μεταξύ φθοράς και αυθαιρεσίας. Η οικονομική δυσπραγία, τα μέτρα στενότητας και το σαθρό πολιτικό παρόν, όπως διαπιστώνει ο κ. Wilder, αντιδιαστέλλονται με την παράλληλη γέννηση νέων αξιών και ηθών, που έχουν τη βάση τους στον πολιτισμό, την ιστορία και το πάντρεμα αυτών με τις σύγχρονες τάσεις στις τέχνες.

Το άρθρο αποτελεί έναν πλήρη περιγραφικό οδηγό περιήγησης στην «τεχνόπολη» της Θεσσαλονίκης του 2011. Αρχικά, προσανατολίζει τον αναγνώστη για το που βρίσκεται η πόλη μας και κατόπιν εκθειάζει τις αρχαιότητες, την πληθώρα των μνημείων και την αρμονική συνύπαρξη αρωμάτων ανατολικής, εβραϊκής και χριστιανικής κουλτούρας.

Χαρακτηρίζει την πόλη, «πολιτιστική πρωτεύουσα» παρά τον μικρό της πληθυσμό, και απαριθμεί τα ποικίλα δρώμενα, με κορυφαία την ετήσια γιορτή του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που συγκεντρώνει κάθε Νοέμβρη, ορδές κινηματογραφιστών απ΄ όλο τον κόσμο.

Πολιτική

Ασχολίαστη δεν μένει ούτε η πολιτική σκηνή της πόλης. Ο αρθρογράφος των NYTimes, αναφέρει ότι παρά την προοδευτική και δραστήρια νεολαία, η εκπροσώπηση στα ανώτατα αξιώματα γίνεται κυρίως από συντηρητικές φωνές. «Πέρυσι, ωστόσο, ο Γιάννης Μπουτάρης, ένας πρώην οινοποιός με τατουάζ, εκλέχτηκε δήμαρχος κι έγινε ο πρώτος Σοσιαλιστής που βρέθηκε στη δημαρχεία, εδώ και 24 χρόνια», αναφέρει.

Υπογραμμίζεται, ότι ανέθεσε αποκλειστικά σε νέους ανθρώπους να επανεξετάσουν την πολυπολιτισμική κληρονομιά της πόλης και να εργαστούν πάνω σε αυτή.

Εικαστική άνθηση

Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στη Biennale Σύγχρονης Τέχνης. Η ανάγκη να κατανοήσουμε εμείς οι Θεσσαλονικείς την υβριδική μας παράδοση, ώστε να κατακτήσουμε το μέλλον, εκφράζεται, όπως γράφτηκε, μέσα ακόμα από την επιλογή των σημείων εγκατάστασης των έργων της Biennale. Οθωμανικά και Εβραϊκά μνημεία, από καιρό ξεχασμένα, σήμερα φιλοξενούν στα ανακαινισμένα «σπλάχνα» τους, την εικαστική άνθηση, για την οποία γίνεται λόγος.

Επιπλέον, το διθυραμβικό δημοσίευμα, συγκεντρώνει επιλεκτικά, ορισμένα καινούρια νυχτερινά μαγαζιά και καφέ του κέντρου, τα οποία φιλοδοξούν να δώσουν ένα ξεχωριστό παρόν στα πολιτιστικά δρώμενα, ποικιλοτρόπως. Παράλληλες εκθέσεις, θεατρικές δράσεις, μουσικές δράσεις, είναι μερικά μόνο παραδείγματα.

Το άρθρο του Αμερικανού δημοσιογράφου αφήνει, εν πολλοίς, την αίσθηση ότι ίσως τα χρήματα δεν είναι η ύψιστη αξία, ιδίως για τη νεολαία, και – ίσως – η οικονομική δυσπραγία των τελευταίων ετών να αποτελέσει ώθηση για πολιτισμική απελευθέρωση. Μια αληθινή πολιτισμική άνοιξη.